Magnesium (Mg)
منیزیم یکی از مهمترین یونهای داخلسلولی است و در عملکرد طبیعی اعصاب و عضلات، ضربان قلب، تثبیت ریتم، تولید انرژی سلولی و متابولیسم کلسیم و پتاسیم نقش اساسی دارد. آزمایش Mg برای ارزیابی ضعف عضلانی، آریتمی، اسپاسمها، سوءجذب، اعتیاد به الکل، بیماریهای کلیوی و پایش بیماران ICU انجام میشود. افزایش آن معمولاً در نارسایی کلیوی، مصرف زیاد مکملها یا ملینهای حاوی منیزیم دیده میشود. کاهش آن در سوءتغذیه، اسهال مزمن، مصرف داروهای مدر، دیابت کنترلنشده و مصرف طولانیمدت PPI رخ میدهد.
نمونه از خون وریدی گرفته میشود و ناشتایی لازم نیست. همولیز میتواند سطح منیزیم را کاذباً بالا نشان دهد زیرا منیزیم داخل سلول زیاد است. منیزیم در غذاهای طبیعی فراوان است؛ غنیترین منابع شامل آجیلها (بادام، بادامهندی، فندق)، دانهها (کنجد، تخمکدو)، حبوبات، سبزیجات برگتیره، کاکائو، شکلات تلخ، غلات کامل و ماهی است. در افراد سالم معمولاً با یک رژیم معمول کمبود منیزیم بهوجود نمیآید مگر در سوءجذب یا بیماریهای گوارشی.
مقادیر نرمال (میلیاکیوالان در لیتر):
۱.۷ تا ۲.۲
افزایش سطح: نارسایی کلیه، بیماری آدیسون، خوردن داروهای ضد اسید یا نمک های حاوی منیزیم، هیپوتیروئیدی، SLE، و دیابت شیرین کنترل نشده.
کاهش سطح: سوء تغذیه، سوء جذب، هیپوپاراتیروئیدی، الکسیم، بیماری مزمن توبولار کلیه، اسیدوز دیابتی، هیپر کلسمی، هیپرآلدوسترونیسم، شیر دهی زیاد و ترشح ناکافی ADH.
توضیحات: در بیماران پره اکلامپسی که جهت درمان سولفات منیزیم مصرف می کنند اندازه گیری سطح منیزیم در پایش بیماری کاربرد دارد.